#35 Imagin Harry cz.2 {będzie 3 część}

#35 Imagin Harry cz.2 {będzie 3 część}
- Chodź ze mną. - powiedział, wstałaś, złapał Cię za rękę, szliście boso po ciepłym piasku.
- Gdzie idziemy?
- Ufasz mi?
- Widzę Cię pierwszy raz w życiu.
- Ufasz?
- Ufam.
- Więc nie myśl tyle, nic Ci nie zrobię. - prowadził Cię przed siebie, zatrzymał się, popatrzył się głęboko w Twoje oczy, uśmiechnął się słodko i powiedział
- Spodobałaś mi się od początku, jesteś idealna. Będziesz moją dziewczyną? - Twoje serce zadrżało, szybciej zabiło.
- Tak, Harry. - odpowiedziałaś ze strachem. Chłopak zamknął oczy, złapał Cię za biodra, przyciągnął do siebie, złączył wasze usta. Kilka chwil wymienialiście się pocałunkami, aż nie zadzwonił Twój telefon. Twój ojciec. Kiedy się odwróciłaś tyłem do Harrego zobaczyłaś swojego tatę, jakieś 100m od was. Zaczęliście biec, musiałaś założyć szybko buty, Harry się śmiał, trzymaliście się za ręce jak biegliście. Całe szczęście Harry miał niedaleko swój samochód, odpalił i pojechaliście, Bóg wie gdzie.
- Harry, gdzie jedziemy? - zapytałaś patrząc się na niego.
- Ufasz mi?
- Tak.
- Więc zamknij oczy, wyluzuj się i uspokój skarbie.
Uśmiechnęłaś się tylko po czym spojrzałaś przed siebie i zamknęłaś powieki, w tym momencie nic nie mogło Ci przeszkodzić. Chyba się myliłaś. Usłyszałaś syrenę policyjną. 
- Harry co jest nie tak? - zapytałaś wystraszona.
- Nic, zaraz się dowiemy. - odpowiedział po czym pocałował Cię w policzek.
- Prawo jazdy, poproszę. - nakazał facet w granatowym stroju i jakąś czapeczką na głowie. Harry podał dokumenty, zdziwił się, że policjant wypisuje mu mandat.
- To dla pana albo panienki, blondyneczka nie ma pasów. Miłego dnia. - po czym podał chłopakowi kartkę.
- Harry przepraszam, zapomniałam, oddam Ci pieniądze. - mówiłaś zestresowana.
- Nie musisz mi nic oddawać, nawet tak nie mów, nic się nie stało, nie tłumacz się, spokojnie.
- Ale ja naprawdę...
- T.I., spokojnie, nie denerwuj się, zapnij pasy i o niczym nie myśl, za 10 minut dojedziemy na miejsce. - posłuchałaś się chłopaka. Dojechaliście na miejsce, jest około 18-stej, chłopak zasłonił Ci oczy i prowadził Cię przed siebie.
- Już możesz popatrzyć. - odsłonił Ci oczy, zobaczyłaś przed sobą wielkie morze, byłaś na skraju wielkiej skarpy, razem z Harrym. Rozłożyłaś ręce, uniosłaś głowę w górę, Harrego ręce znalazły się na Twoich biodrach, poczułaś jego oddech na szyi.
- Znamy się jeden dzień, a zobacz jak już dużo napsuliśmy, chyba jesteśmy dla siebie. - powiedział Ci szeptem do ucha.
- Na pewno jesteśmy dla siebie, Harry. - dokończyłaś. Zaczął Cię całować po szyi, a jego dłonie zsuwały się z góry na dół po Twoim ciele. Staliście oboje tak przez kilka minut, to były Twoje najlepsze wakacje. 
Z Harrym znacie się już przez cztery lata, jeszcze nie był sławny kiedy go spotkałaś, a teraz? Teraz widzisz się z nim przez kilka tygodni w roku, dajesz radę - patrząc na jego zdjęcia, wypłakując miliony łez, wypisując do niego miliardy smsów, dzwonisz kiedy się da, rozmawiacie ze sobą mówiąc, że kochacie się najbardziej na świecie, płakaliście do słuchawek. Słuchasz dołującej piosenki, czujesz wibracje telefonu w kieszeni. Harry. Szybko naciskasz zielony przycisk.
- HARRY?!
- T.I.!
- Nawet nie wiesz jak się cieszę, że do mnie zadzwoniłeś!
- Otwórz drzwi. - mówił poważnie - I się rozłącz.
- Ale ja chcę z To...
- Rób co Ci każę. - po czym się rozłączyłaś. Smutna i bez życia podeszłaś do drewnianych drzwi. Chwyciłaś zimną klamkę, drzwi skrzypnęły. Twoim oczom ukazał się on. Harry. Zamarłaś. Po Twoich policzkach zaczęły spływać łzy, szczęście. Rzuciłaś mu się w ramiona, mocno Cię tulił, nie chciał puszczać.